انواع ترک بر درمان از دیدگاه فقه اهل‌بیت و فقه حنفی و حقوق افغانستان

موضوع انواع ترک بر درمان از دیدگاه فقه اهل‌بیت( و فقه حنفی و حقوق افغانستان، یکی از مباحث حیاتی در مسئولیت کیفری جانی و پژشک نسبت به درمان مجنی‌علیه و بیمار در حوزه حقوق و پزشکی است. این تحقیق به بررسی و تحلیل انواع مختلف ترک بر درمان، نظرات فقه اهل‌بیت( و فقه حنفی و تطابق‌آن‌ها با قوانین حقوقی‌افغانستان می‌پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تبیین و روشن‌سازی اصول فقهی و قانونی مرتبط با ترک درمان و اثرات آن بر حقوق مجنی‌علیه و بیماران و مسئولیت‌های قانونی جانی، کادردرمان و بخصوص پزشکان است.
یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که مشهور فقهاء بر این باورند که جانی مسئولیت فوت مجنی‌علیه را بر عهده دارد، حتی اگر مجنی‌علیه قادر به درمان خود باشد اما اقدام به درمان نکند. این نظر به وضوح از گفته‌های آنان در متون فقهی برداشت می‌شود، که ترک مداوا و سرایت جراحت هردو باعث افزایش مسئولیت پزشک و جانی می‌گردند.
نوع نگارش این تحقیق، کتابخانه‌ای و تحلیلی- توصیفی است و بر اساس منابع معتبر فقه اهل‌بیت( و فقه حنفی و حقوق افغانستان شکل گرفته است. این تحقیق نه تنها لزوم اقدامات پزشکی ضروری را برجسته می‌کند، بلکه تأکید می‌ورزد که عدم انجام این اقدامات می‌تواند عواقب کیفری و مدنی را به دنبال داشته باشد. لذا، مسئولیت‌پذیری افراد در قبال سلامت یکدیگر و اهمیت مداومت در مراقبت پزشکی از جمله نکات محوری این پوهش به شمار می‌آید.